De traditionele Engelse tuin heeft een heldere structuur die wordt onderstreept door de formele heggen, gazons en bestrating. Deze structuur wordt verzacht door een overvloed aan beplanting.
De tuin wordt verdeeld in zones (tuinkamers) met verschillende functies. Zij zijn met elkaar verbonden door paden en bieden een mogelijkheid om door de tuin te wandelen. De traditionele materialen voor de paden zijn klinkers, bakstenen of grind.
De beplanting bestaat uit verschillende lagen: bomen voor de hoogte, (groenblijvende) struiken voor de structuur in de borders, en vaste planten voor diversiteit van kleuren en texturen. Gelijke plantensoorten worden in groepen geplant voor meer visuele impact. Het gevoel van ritme wordt gecreëerd door het herhalen van kleuren en vormen. Dit zorgt ook voor meer samenhang in de beplanting.
De planten worden dicht op elkaar geplant en op zo’n manier gecombineerd dat de tuin er het hele jaar aantrekkelijk uitziet.
Geurende planten zoals jasmijn, lavendel, sering, pioenroos en vlambloem worden in de buurt van zitplaatsen geplant om optimaal van hun geur te kunnen genieten.
Rozen zijn een essentieel element van de traditionele Engelse tuin. Er kunnen verschillende soorten rozen met elkaar worden gecombineerd als klimplanten, struiken en bodemdekkers.
Tussen de borders is er ruimte voor gazons. Dat kan een traditioneel grasgazon zijn of een alternatief gazon van bodemdekkers.
Water in de vorm van vijvers, beken, watervallen en fonteinen voegt extra dynamiek aan de tuin toe.
Er worden visuele accenten (‘focal points’) gecreëerd door het plaatsen van beelden of opvallende, aandachttrekkende planten.
Bouwconstructies zoals een prieel, pergola, decoratieve poort of tuinhuis voegen extra hoogte aan de tuin toe en markeren de overgangen tussen de verschillende tuinkamers.
Zitplaatsen worden strategisch toegepast om van de mooie uitzichten te kunnen genieten.
De traditionele Engelse tuinstijl kan in zijn geheel worden toegepast of als elementen aan tuinen in andere stijlen worden toegevoegd.
